Jak założyć firmę transportową w Czechach?
W Czeskiej Republice transport definiuje ustawa o działalności gospodarczej (živnostenský zákon), która rozróżnia 4 typy firm zajmujących się transportem:
- transport towarowy z wykorzystaniem pojazdów o masie przekraczającej 3,5 tony;
- transport osobowy z wykorzystaniem pojazdów mieszczących więcej niż 9 osób, łącznie z kierowcą;
- transport towarowy z wykorzystaniem pojazdów o masie nieprzekraczającej 3,5 tony;
- transport osobowy z wykorzystaniem pojazdów mieszczących do 9 osób, łącznie z kierowcą.
Warunkiem koniecznym założenia firmy transportowej jest posiadanie siedziby. Chodzi konkretnie o miejsce, w którym będą przechowywane dokumenty, potrzebne np. przy kontroli. Obowiązuje również zasada, że przedsiębiorca musi dysponować przynajmniej jednym pojazdem, czego poświadczeniem jest umowa kupna lub wynajęcia samochodu bądź umowa leasingowa. Pojazdy muszą być zarejestrowane w Czeskiej Republice.
Aby założyć firmę transportową w Czechach, należy wypełnić wniosek o wydanie koncesji handlowej i złożyć go w urzędzie nazywanym živnostensý úřad, który jest czeskim organem administracji, odpowiednim sprawach zezwoleń handlowych. Należy wybrać urząd odpowiadający miejscu, w którym firma ma swoją siedzibę. Koncesja handlowa kosztuje 2000 KCZ i może być wydana na okres od 5 do 10 lat. Urząd ma na jej wydanie 30 – 60 dni.
W przypadku transportu małymi pojazdami (do 9 osób/do 3,5 tony) nie ma większych wymagań, jeśli chodzi o dokumentację. Przedsiębiorca nie musi w zasadzie przedstawiać żadnych dodatkowych dokumentów.
Inaczej wygląda sytuacja przy transporcie dużymi pojazdami (ponad 9 osób/ponad 3,5 tony), kiedy należy spełnić szereg kryteriów, a więc:
- Warunek dobrej reputacji – należy przedstawić zaświadczenie o niekaralności z Centralnego Rejestru Skazanych (Rejstřík trestů).
- Zdolność finansowa – chodzi tu o finansowe zabezpieczenie rozruchu oraz funkcjonowania transportu drogowego. Zdolność finansowa obejmuje majątek spółki, wysokość dostępnych środków finansowych i kapitału obrotowego oraz rezerwy na 12 miesięcy funkcjonowania w wysokości 9 000 EUR na jeden pojazd i 5 000 EUR na każdy następny. Sytuację finansową przedstawia się w wydziale komunikacji za każdy rok kalendarzowy.
- Kwalifikacje zawodowe – w urzędzie należy przedstawić certyfikat kompetencji zawodowych, który wydaje wydział komunikacji po zdaniu egzaminu. W przypadku osób prawnych warunek kwalifikacji zawodowych musi spełniać organ statutowy, jego członek lub odpowiedni przedstawiciel, jeśli został powołany. W przypadku transportu międzynarodowego poprzez spełnienie warunku kwalifikacji, rozumie się nie tylko uzyskanie certyfikatu kompetencji zawodowych kierowcy.
Kto może wykonywać pracę kierowcy?
Przy zakładaniu firmy transportowej warto się zorientować w warunkach zatrudniania kierowców.
Należy zwrócić uwagę na to, czy oprócz prawa jazdy kandydat posiada świadectwo kompetencji zawodowych kierowcy (průkaz profesní způsobilosti řidiče). Gdy takiego świadectwa nie ma, musi złożyć wniosek w urzędzie miejskim (w wydziale komunikacji) i zdać egzamin. Za równoważne uznaje się jednak prawo jazdy typu C1, C1 + E, C, C + E, D1, D1 + E, D a D + E.
Osoby uprawnione do ubiegania się o świadectwo zawodowe to kierowcy z Czech oraz krajów członkowskich Unii Europejskiej, posiadający kartę pobytu (przynajmniej na 185 dni) oraz obywatele państw spoza UE, wykonujący pracę na warunkach zatrudnienia zależnego dla przedsiębiorcy, który ma firmę lub prowadzi działalność na terenie Czeskiej Republiki.
Czas pracy kierowcy
Kolejnym ważnym aspektem prowadzenia firmy transportowej jest czas pracy kierowców, który regulują normy określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 561/2006. W transporcie dużymi pojazdami należy monitorować czas pracy kierowców wraz z obowiązkowymi przerwami. Przedsiębiorca ma obowiązek przechowywać dane przez 5 lat od dokonania przewozu.
Pod pojęciem czas pracy kierowcy rozumie się czas poświęcony na kierowanie pojazdem, załadunek oraz rozładunek, wsiadanie i wysiadanie przewożonych osób, czynności związane z zabezpieczeniem towarów i osób, czyszczenie, konserwację i przegląd samochodu, czy też załatwianie spraw administracyjnych związanych z kierowaniem pojazdu.
Czas kierowania pojazdu może wynosić maksymalnie 56 godzin na tydzień (liczny od poniedziałku 00:00 do niedzieli 24:00), ale nie może przekroczyć 90 godzin na dwa tygodnie, które następują po sobie. Kierowca może prowadzić maksymalnie 9 godzin dziennie, ale dwa razy w tygodniu może ten czas przedłużyć do 10 godzin.
Obowiązkowy czas odpoczynku (nie chodzi tutaj o obowiązkowe przerwy podczas pracy, ale o czas po jej skończeniu, czy też po przejechaniu 9 godzin) wynoszą minimalnie 45 godzin na tydzień. Czas odpoczynku można jednak skrócić do 24 godzin na tydzień, pod warunkiem, że zostanie on „wyrównany” do końca trzeciego tygodnia, następującego po skróconym odpoczynku. Każdego dnia kierowca musi odpoczywać 11 godzin, ale trzy razy w tygodniu może ten czas skrócić do 9 godzin.
Po 4,5 godzinach ciągłej jazdy kierowca musi zrobić przerwę, która powinna wynosić 45 min. Przerwa ta może zostać skrócona maksymalnie do 15 min i musi po niej następować przerwa 30-minutowa. Kierowca może sobie rozłożyć w ten sposób przerwę w jakimkolwiek momencie podczas wspomnianej 4,5-godzinnej jazdy.
